Το Δικό μου Σχολείο
Το 1990 έως 1993 υπήρξα μαθητής στο 2Ο Επαγγελματικό Λύκειο (ΤΕΛ) με την ειδικότητα Μηχανολόγος ψύξης Θέρμανσης και Κλιματισμού. Στο κτηριακό συγκρότημα που φοιτούσα υπήρχαν και άλλες ειδικότητες διαφόρων επαγγελμάτων, όπως Νοσηλευτές, Βρεφονηπιοκόμοι, Μηχανολόγοι κ.α.
Στον Δεύτερο χρόνο φοίτησης μαθητές και καθηγητές είχαμε πλέον γνωριστεί για τα καλά, είτε από τις λεγόμενες γκάφες – καμώματα, είτε από τα θέματα που απασχολούσαν τη σχολική κοινότητα.
Μία από τις επόπτριες καθηγήτριες που είχε το 2ο ΤΕΛ ήταν η Κα Σοφία Παπαδοπούλου, (Καθηγήτρια Βρεφοκομίας), όπου στα διαλείμματα πάντα χαριτωμένη και χαμογελαστή έκανε την επιτήρηση μέσα στο σχολικό χώρο. Σε αρκετά από τα διαλείμματα μας πλησίαζε και επεδίωκε διάφορες συζητήσεις μαζί μας σχετικά με την επαγγελματική μας αποκατάσταση και αν θα ασχοληθούμε με τον τομέα που επιλέξαμε. Ποτέ δεν απαντήθηκε αυτό το ερώτημα.
Κάποια στιγμή σε ένα από τα διαλείμματα η Κα Σοφία μου πρότεινε να πάρω μεταγραφή στο τμήμα των Βρεφονηπιοκόμων.
(Χαμογέλασα). Μάλλον μας πειράζει η Κα Σοφία, σκέφτηκα.
Μετά από μερικές μέρες πάλι τα ίδια.
- Το σκέφτηκες, έλα να γίνεις βρεφονηπιοκόμος.
- Μα καλά Κα Σοφία το λέτε σοβαρά; Θα σηκωθεί όλο το λύκειο στο πόδι. Πως θα έρθω εγώ ένα αγόρι στο τμήμα των βρεφονηπιοκόμων μέσα σε τόσα κορίτσια, θα μας πάρουν με τις πέτρες.. (άλλες εποχές τότε).
Αυτή ήταν ακριβώς η αντίδρασή μου στην προτροπή της.
Όσο ο καιρός περνούσε η Κα Σοφία επέμενε θέτοντας μου συνεχώς τα ίδια ερωτήματα. (το σκέφτηκες, τι αποφάσισες).
Χαμογελώντας, απέφευγα την απάντηση.
Ήμουν τελειόφοιτος πια, όταν η Κα Σοφία μου πρότεινε να επισκεφτώ τον παιδικό σταθμό «ΝΕΦΕΛΗ» που διατηρούσε ο σύζυγο της. Έτσι επισκέφτηκα το χώρο τους και συνάντησα τον κ. Νίκο. Ο Παιδικός Σταθμός «ΝΕΦΕΛΗ» ήταν ένας μικρός, αλλά παραμυθένιος χώρος. Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα στο χώρο του σταθμού, τα παιδιά έτρεξαν και με αγκάλιαζαν, χοροπηδώντας και φωνάζοντας. Μία εικόνα απίστευτη, μία εικόνα μαγική…
Φεύγοντας από το σταθμό ήξερα πλέον με τι ήθελα να ασχοληθώ..
Οι επισκέψεις μου στον παιδικό σταθμό ήταν όλο και πιο συχνές. Άρχισα να ενημερώνομαι, να ρωτάω, να αγοράζω και να διαβάζω βιβλία και ο καιρός περνούσε…
Το 1995-1996 κάνω την πρώτη προσπάθεια για να δημιουργήσω το δικό μου παιδικό σταθμό σε ιδιόκτητο χώρο, στο σημείο που βρίσκεται σήμερα ο υπάρχων σταθμός. Όμως για τεχνικούς λόγους δεν τα καταφέραμε.
Το όνειρο όμως δεν έσβησε.
Ο καιρός περνούσε… Εργάστηκα σε επιχειρήσεις τροφίμων, σε τμήματα από την αποθήκη έως και επιθεωρητής πωλήσεων. Οι συνάδελφοι με ρωτούσαν αν θα ασχοληθώ σοβαρά με το αντικείμενο.
Εγώ απαντούσα πως κάποια στιγμή θα φτιάξω έναν παιδικό σταθμό, το δικό μου σχολείο. Πολλοί φίλοι και γνωστοί δεν με πίστευαν και μου έλεγαν ότι είμαι ονειροπόλος.
Ο κύκλος μου στο χώρο των πωλήσεων έκλεισε. Με αρκετή εμπειρία στις πλάτες μου πήρα την απόφαση, έντεκα χρόνια μετά, να υλοποιήσω το όνειρο μου. Όταν το ανακοίνωσα στον κ. Νίκο και στην Κα Σοφία, τα μάτια τους έλαμψαν σα να δικαιώθηκαν για την επιμονή τους. Ο Θεός να τους έχει καλά. Τους χρωστάω αυτό που κάνω σήμερα και τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου…
Έτσι μετά από 19 χρόνια επέστρεψα ξανά στα θρανία όπου πήρα το πτυχίο του Βρεφονηπιοκόμου (κάτι έβλεπε η Κα Σοφία)… Βέβαια σημαντικό ρόλο έπαιξαν και οι δικοί μου άνθρωποι και κυρίως η σύντροφος μου τότε, και σύζυγός μου τώρα, Μαρία. Ο άνθρωπος που έχει επωμιστεί μεγάλο βάρος στην επίβλεψη-φροντίδα των νηπίων και μέρος στην οργάνωση της λειτουργίας του παιδικού σταθμού.
Επίσης στο σημείο αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω τους εκπαιδευτικούς μας, για τις συνεχείς προσπάθειες που καταβάλουν καθημερινά για την σωστή διαπαιδαγώγηση, την ομαλή διεξαγωγή των προγραμμάτων, το ζήλο και την αγάπη τους προς τα παιδιά μας.
Με τον καιρό να περνάει και επάνω στα (10) δέκα χρόνια λειτουργίας του ο σταθμός συμμετέχει στα πρώτα περιβαλλοντικά προγράμματα, σε μία διαφορετική προσέγγιση για την εκπαίδευση των μαθητών που φιλοξενεί. Με συνεχή προσπάθεια και ζήλο, κατάφερε να αποσπάσει το Βραβείο της Καλύτερη Παρουσίασης, με θέμα «ΤΑ ΦΥΚΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΓΗ» στο 4ο Εκπαιδευτικό Συμπόσιο Φυκολογίας προς τιμήν της Α’ Βάθμιας Εκπαίδευσης. Στο σημείο αυτό να αναφέρουμε ότι η ομάδα των μαθητών δεν ξεπερνούσε τα 4 έτη ηλικιακά.
Στο πλαίσιο αυτό ο βρεφονηπιακός σταθμός «ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ» συμμετέχει στο Διεθνές Σύστημα των Οικολογικών Σχολείων όπου έχει υλοποιήσει σειρά προγραμμάτων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης με θέματα «Το Νερό», «Τα απορρίμματα», «Σχολική αυλή», «Ενέργεια», κ.α.
Για τις επιτυχημένες και πρωτότυπες δράσεις, που υλοποιήθηκαν στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικτύου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, ο βρεφονηπιακός Σταθμός «ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ» βραβεύτηκε από την Ελληνική Εταιρίας της Φύσης και το Διεθνές Σύστημα των Οικολογικών Σχολείων, απονέμοντας μας την Πράσινη Σημαία και ονομάζοντάς μας πλέον «Οικολογικό Σχολείο».
Το ταξίδι μας συνεχίζεται, με συνοδοιπόρους όλους εσάς…
Με εκτίμηση
Σηφάκης Συμεών.
